مهندسی بی‌نهایت:دوقلوهای وویجر؛کاوشگران آسمان‌ها تا بی‌نهایت-قسمت ۲

اگر ستارگان بخت در یک راستا قرار نمی‌گرفتند، دو عدد از شگفت‌ترین فضاپیماهایی که تاکنون پرتاب شده‌اند، از روی زمین بلند نمی‌شدند. در این مورد، ستارگان بخت درواقع سیاره یا به عبارت دقیق‌تر، چهار سیاره‌ی بزرگ منظومه شمسی بودند. تقریباً ۶۰ سال پیش، این چهار سیاره به آرامی درحال رفتن به موقعیت ویژه‌ای بودند که آخرین بار در دوران سلطنت فتحعلی‌شاه قاجار در سال‌های اولیه‌ی قرن ۱۹ میلادی، در آن قرار داشتند. برای مدتی، این صف‌آرایی نادر سیاره‌ای تا حد زیادی نادیده گرفته شد. نخستین کسی که به این موضوع توجه کرد، یک دانشجوی دکترای هوانوردی در مؤسسه فناوری کالیفرنیا (کلتک) به نام گری فلاندرو بود.